एक थेंब दाटलेला ,
टपकन खाली पडला .
ओढ धरणीच्या भेटीची ,
म्हणून सगळ विसरला .
एकरूप झाले असे ,
न दिसे भिन्न काही .
आसुसले होते भेटीसाठी ,
परवा न राहिली कशाची .
काय होईल पुढे न विचार करती ,
हळू - हळू एक एक थेंब ,
धरणीच्या खुशीत विसावत जाती .......................
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा